علت خراب کردن اسباب بازی!

کودکی که اسباب بازی ندارد، زندگی ندارد.
تأمل و توجه به این نکته، بیانگر اهمیت اسباب بازی در زندگی و فرآیند رشد و پرورش خلاقیت و استعدادهای کودک می باشد. اسباب بازی حتی می تواند رشد عاطفی، اجتماعی و جسمانی کودکان را تسریع بخشد اما بارها مشاهده شده که کودکان به جای بازی با اسباب بازی، به شکستن و خراب کردن آن می پردازند که این عمل می تواند یک مشکل رفتاری و یادگیری برای آنان محسوب شود. در این نوشته به عواملی که موجب پیدایش این معضل در کودکان می شود، اشاره داشته، امید که با دقت در آن ها، تا حدی به کاهش این معظل کمک شود.

عده ای از کودکان به دلیل کمبود محبت و عدم توجه کافی به آنان، شکستن اسباب بازی ها را راهی برای جلب توجه دانسته و از این روش می خواهند خلأ عاطفی خویش را پر نمایند

مهم ترین عامل شکستن اسباب بازی توسط کودکان، کنجکاوی آنان می باشد. کودکانی که از هوش طبیعی و بالاتری برخوردارند، به دلیل کنجکاوی، به بررسی چگونگی کار اسباب بازی ها – به خصوص اسباب بازی های صوتی، تصویری و حرکتی – می پردازند و درپی آن، شروع به باز کردن یا شکستن و خراب نمودن آن ها می نمایند.
«پرخاشگری» عامل دیگر تخریب و شکستن اسباب بازی هاست. کودکان پرخاشگر، اسباب بازی های شان را می شکنند تا شاید آرامش به سراغ شان بیاید. این گونه کودکان، مجسمه و عروسک های به شکل انسان و حیوانات را به طور کلی نابود می کنند، هم چنین اسباب بازی های قرمز رنگ را بیش از سایر رنگ ها مورد حمله و صدمه ی خود قرار می دهند.

«بیش فعالی» کودکان نیز بهانه ای برای از بین بردن اسباب بازی هاست. این گونه کوکان، از بازی با اسباب بازی ها، زود خسته شده و پس از خستگی، به شکستن آن ها می پردازند زیرا با این کار، احساس لذت بیش تری می کنند.

عده ای از کودکان به دلیل کمبود محبت و عدم توجه کافی به آنان، شکستن اسباب بازی ها را راهی برای جلب توجه دانسته و از این روش می خواهند خلأ عاطفی خویش را پر نمایند. این گونه کودکان، بیش تر در خانواده های «طلاق» و «بگو، مگو» و «سالار بودن یکی از والدین» و... مشاهده می شوند.

گاهی یادگیری و تقلید رفتارهای نامناسب والدین و مربیان، به خصوص همسالان، می تواند عامل شکستن اسباب بازی های کودکان باشد. والدین یا آموزگارانی که در جروبحث های خویش به جای دفاع، به شکستن وسایل منزل یا مدرسه می پردازند (مکانیسم دفاعی جابه جایی)، فرزندان و شاگردان شان نیز این عمل را یاد گرفته و در بازی خود، اسباب بازی های شان را می شکنند.

«تبعیض»میان کودکان و دانش آموزان توسط والدین و مربیان موجب می شود کودکان به سراغ اسباب بازی رفته و در این حالت، وسایل بازی شان را نابود می کنند تا از این طریق، تشنگی محبت و خستگی تبعیض را جبران نمایند.

چنانچه وسایل بازی با سن کودک مطابقت نداشته باشد، آن را بیهوده فرض کرده و به شکستن آن می پردازد. پس بهتر است در خرید اسباب بازی ها، دو عامل «توانایی» و «علاقه مندی» کودکان در نظر گرفته شود.

بی توجهی و سهل انگاری والدین نسبت به نگهداری اسباب بازی ها توسط کودکان، می تواند عامل تقویت و تحریک کودکان به شکستن اسباب بازی ها باشد. آموزش مهارت نگه داری وسایل شخصی به کودکان و تذکر به آنان، موجب کاهش این رفتار می شود.
«ترسناک» بودن برخی اسباب بازی ها نیز می تواند موجب شکستن آن ها توسط کودکان شود.
برخی اسباب بازی ها از ظرافت خاصی برخوردار بوده و با اندک فشار یا بازی زیادی، خراب می شوند یا می شکنند، بنابراین بهتر است اسباب بازی های ظریف و فانتزی را برای فرزندان سنین پایین انتخاب نکنید.
چنانچه وسایل بازی با سن کودک مطابقت نداشته باشد، آن را بیهوده فرض کرده و به شکستن آن می پردازد. پس بهتر است در خرید اسباب بازی ها، دو عامل «توانایی» و «علاقه مندی» کودکان در نظر گرفته شود.
چنان چه یک وسیله بازی برای دو یا چند فرزند تهیه شود، چیزی جز جروبحث و در نهایت، شکستن و خراب شدن اسباب بازی، نصیب والدین نمی گردد. شایسته است در حد امکان برای هر یک از کودکان، اسباب بازی های جداگانه خریداری یا تهیه شود.

مرجع : گل بانو